Cierre, tanquem la paradeta.

Ahora si…

Algo que ya había comentado en alguna ocasión, algo que me rondaba en mente desde hacía meses, algo que, un día u otro, debía pasar puesto que no hay nada eterno.

Hoy doy por finalizada esta bitácora que he ido tejiendo a lo largo de más de siete años y medio, bitácora que empecé con gran ilusión y que quiero cerrar con alegría, sin tristeza.

Mi vida (nuestra vida) ha cambiado mucho a lo largo de estos años. Mi día a día es muy distinto a mis días de, aún, soltera en Ferreira. Ahora las prioridades son otras y aunque el escribir ha sido algo que siempre me ha gustado mucho, el llevar un blog a cuenta gotas no me gusta. Tres o cuatro entradas al mes, releer lo escrito y no gustarme, el tener muchas cosas que explicar pero dejar esos minutos para otras más importantes. Además, hoy en día hay otras alternativas que me permiten comunicarme con muchos de vosotros sin tener que dejar gran parte de mi tiempo en ello.

Así que hoy cerramos el chiringuito Nihon mon amour, en este formato WordPress. Pero Núria seguirá dando la tabarra con las fotografías y breves explicaciones en Instagram o, para los íntimos, breves tonterías en Facebook.

Dar las gracias a muchos, pero muchos, algunos desde el principio (clap clap clap), otros momentáneamente, otros fuisteis un suspiro por esta página, pero todos formáis parte ya de mi.

Y quien sabe si, cuando mis dos gremlins sean ya más mayores, una se sienta de nuevo a teclear. No me olvidéis.

Muchas gracias !!! Moltes gràcies !! ありがとうございます!!

Hasta siempre !!

99 comentarios (+¿añadir los tuyos?)

  1. Miriam
    Nov 04, 2014 @ 09:52:55

    Lo lamento un monton . Te agradezco que hallas compartido tantos años con nosotros.

    Responder

    • Nuria
      Nov 04, 2014 @ 09:55:40

      Gracias a ti !! Lo dejo en un momento de mucha alegría en mi vida, así que nada de lamentos !! 😜
      Y el mundo de internet es muy grande. Nos continuaremos encontrando !!
      Un abrazo !!

      Responder

  2. limakiro
    Nov 04, 2014 @ 10:26:26

    Nada en esta vida es para siempre, bien lo haz dicho y las prioridades y tiempos cambian al pasar el tiempo. Para mi ha sido un placer encontrarte y sobre todo leer tus posts!. Para nada te olvidaremos Nuria-san!! Claro que si, nos estaremos leyendo via twitter e Instagram! Y hasta un pronto regreso por estos lados!

    Espero poder conocerte en persona cuando viaje a Japón! moltes abraçades i petons per a tu i la teva bella família!

    Responder

  3. Flapy (@Flapy)
    Nov 04, 2014 @ 10:33:12

    Entiendo perfectamente tu decisión, mantener un blog lleva bastante tiempo y, actualmente, con las alternativas que hay, merece la pena priorizar y dedicárselo a temas más importantes. Mientras sea un cierre lleno de alegría, yo también me alegro.

    Te seguiremos por otros lados. ¡Un beso grande, Nuria!

    Responder

  4. Lucerillo
    Nov 04, 2014 @ 10:38:33

    Que lástima!!! Le había cogido gustillo a tu blog y como española en un país extranjero (en mi caso Argentina) me hacía buen leerte y ver como lo llevabas tú….

    En fin, todo sea porque tú estés bien, agusto y contenta 🙂 felicidades por el blog y por la vida que llevas 🙂

    Responder

    • Nuria
      Nov 04, 2014 @ 10:41:39

      Mil gracias !! Piensa que, como decía antes, el mundo de internet es grande y nos podemos encontrar de nuevo.
      Mucho ánimo por la gran Argentina, que estáis en primavera !!
      Un abrazo !!

      Responder

      • Lucerillo
        Nov 04, 2014 @ 10:44:27

        Sí, yo tengo un blog y también lo tengo abandonadísimo xD da hasta penita, pero yo no me atrevo a hacer lo que tú 🙂

        En fin, mi tw es @Lucerillo, a veces pongo fotos y todo eso, por si quieres acercarte xD

        Abrazo y espero que tengas toda la suerte del mundo, de corazón 🙂

        Responder

  5. Lizzie de Martinez
    Nov 04, 2014 @ 11:01:45

    Holaaa.. Desde hace un año aproximadamente empece a seguir tu blog desde México y me cautivo! Muchas gracias por ser nuestros ojos en Japón, por dejarnos entrar un poquito a tu vida y enseñarnos otras formas de ver las cosas. Saber que existen lugares tan distantes y hermosos, costumbres diferentes pero que al final todos somos iguales. Éxito en tu vida y con tu familia. Que siempre tengan salud y prosperidad. Saludos!

    Responder

  6. Noe
    Nov 04, 2014 @ 11:13:07

    Noooo 😦 no me esperaba esta noticia.
    Siempre te leo aunque pocas veces he comentado, tu blog me ayudo mucho cuando estuve viviendo en Japón y ahora que estoy en mi país sigo leyendo las anécdotas de tu familia.
    Te agradezco mucho el tiempo que te tomabas para escribir. Tenemos una amiga en común así que espero conocerte algún día.
    Abrazos y que estés muy bien. Bendiciones para toda tu familia.

    Responder

  7. Angelina H. Cortés
    Nov 04, 2014 @ 11:40:56

    Lloré. Lo sentí como una despedida aunque te sigo en IG y Facebook… ah, y también en Twitter. Tiene algunos años que te leo, desde 2011 tal vez, mucho antes de que naciera Sora, pues recuerdo cuando escribiste acerca de estar embarazada. La razón por la que cierras es muy válida (y muy tuya), te seguiré en redes sociales y te deseo lo mejor.
    Un beso!

    Responder

  8. Daniel Wu
    Nov 04, 2014 @ 12:24:38

    Nuria, yo soy de esos pobres infelices que habrán comentado 3 o 4 veces a lo sumo en todos estos años. Y digo pobre infeliz porque mira que me he tragado todos tus viajes, mudanzas y partos desde el 2008.. eres de lo primero que buscaba en el feed, junto con el de Nora. En tumblr te sigo de tanto en tanto. El tiempo pasa, y los cierres de ciclo suelen ser buenos. Muy buenos. Mucha suerte con los dos monstruitos, y gracias por las risas que me has hecho soltar más de una vez con tus historias (recopila un anecdotario de tu hija, porque es de libro ella 😂😁).

    Una gran abraçada des de la teva terra, que m’ha acogit tan bé, per cert.
    Mercés i que vagi bé!

    Responder

    • Nuria
      Nov 04, 2014 @ 13:05:42

      De infeliz nada !! Paciente y fiel !! Moltes gràcies per tot, de debó.

      Y si, creo que Yuna y Sora pueden tener muchas historias a recopilar (proyectos que no falten).

      Una forta abraçada !!

      Responder

  9. Noe
    Nov 04, 2014 @ 12:54:03

    Se llama Socorro o Coca le decimos, las dos somos de México. Creo que irá en diciembre a Japón como cada año. Me cuenta que te conoce.
    Abrazos. Y buen día.

    Responder

  10. Freddster
    Nov 04, 2014 @ 13:01:50

    Nunca me suscribí a su blog, pero me gustaba mucho leerlo, fue de los primeros blogs que leí y él único que seguía constantemente, incluso poniéndome al corriente que los post pasados.
    Me da tristeza que vaya a cerrar mi blog favorito, pero nos dejó muchas buenas historias, a nosotros los que pasábamos por acá.
    Un abrazo

    Responder

  11. Yumi
    Nov 04, 2014 @ 13:21:53

    Hola Núria!

    Soy una seguidora de tu blog, desde hace algunos años, residente en Barcelona.
    Con gran tristeza leo esta noticia. Te sigo desde hace algunos años, aunque no comento nunca realmente… La verdad, debo decir que no soy de blogs. De hecho empecé a seguir algunos… De los cuales únicamente me quedé con el tuyo, y el de Nora.
    ¿Y qué vi aquí, que me hizo no sólo quedarme sino leer todas y cada una de las entradas de tu blog? Me gusta tu forma de explicar las cosas, sencilla, sin grandes pretensiones, amable…
    Me da mucha penita que esto acabe, aunque entiendo que, con dos niños, la situación se complica. Que sientas que no puedes dedicarte a mantener el blog, y decidas darlo por finalizado, dice mucho de ti y tu honestidad.
    Muchas gracias, por compartir todos estos años de vivencias con nosotros. Aprendí muchas cosas sobre la vida en Japón. Por supuesto que no se te olvida, te sigo por Instagram y me gusta mucho las fotos que publicas.
    Te deseo muchísima suerte, a ti y a tu familia. Como bien dices, quien sabe que sucederá en un futuro. Si decides volver, aquí estaré.

    Responder

  12. Dio
    Nov 04, 2014 @ 14:23:17

    Oww yo que había llegado hace poco 😦 me quedo con ganas de más. Pero gracias por todo lo que compartiste con el mundo 🙂 Te deseo suerte en todo lo que te propongas. un abrazo!

    Responder

  13. akane86
    Nov 04, 2014 @ 14:49:48

    Ains, me da mucha penica Nuria, porque te llevo leyendo desde hace por lo menos seis años, y aunque te he comentado poco (mil perdones!) al final es inevitable sentir cariño por ti y tu familia :). Muchas gracias por mantener con tanta dedicación el blog tantos años, incluso en malos momentos, y por enseñarnos tantas cosas de Japón y de vuestro día a día. Te sigo por Instagram :).

    Un abrazo enorme

    Responder

  14. lluisDavidGala
    Nov 04, 2014 @ 15:44:01

    Gracies Núria per les teves escriptures! Jo al revés de tothom, et vaig conèixer per IG 😄 soc raru fins i tot per aixo, una abraçada i Arigato

    Responder

  15. Mar
    Nov 04, 2014 @ 17:10:15

    Qué pena Núria!
    yo descubrí tu blog muy tarde, a mediados del 2013, pero desde entonces te he leído siempre (me encanta tu forma sencilla y amena de contarnos cositas de tu familia y anécdotas de Japón), aunque últimamente tenía poco tiempo para comentar… Pero entiendo perfectamente que llevar un blog asi con dos niños pequeños es complicado,la vida cambia mucho y, como tú dices, las prioridades ya son otras.
    En fin, muchas gracias por todo y mucha suerte con tu familia!
    Un abrazo!

    Responder

  16. basileia29
    Nov 04, 2014 @ 17:26:12

    Gracias por compartir con nosotros tus experiencias y de enseñarnos que tal vez no seamos tan diferentes los unos de los otros aunque seamos de países y culturas diferentes. Te sigo desde hace años aunque comentar, suelo comentar poco. Siempre me ha gustado tu forma de escribir y de explicar las cosas, con tu blog he reído y llorado, espero que os vaya bien a ti y a tu familia. Nos vemos por instagram.

    Responder

  17. Mireia Moreno
    Nov 04, 2014 @ 17:53:25

    😦 no dic res que em foto ñoña total!

    Responder

  18. Teresa
    Nov 04, 2014 @ 17:53:30

    Y como otros han dicho, mientras sea un cierre lleno de alegría, nos parece magnífico.
    Ha sido un verdadero placer seguirte en estos 7 años, he disfrutado muchísimo aprendiendo de todo lo que nos has enseñado y ser testigo de tus dichas.
    Sólo tengo gracias y más gracias, Núria.

    Responder

  19. nora (una japonesa en Japón)
    Nov 04, 2014 @ 17:58:42

    Lo entiendo y te entiendo, pero igual, me da pena.
    Lo importante es que lo cierres (momentáneamente … sí, sí ) contenta 😉
    Besos**

    PD: Espero que dejes el blog así, porque quiero enlazar en el mío algunas entradas tuyas.

    Responder

    • Nuria
      Nov 04, 2014 @ 18:05:07

      El blog se queda así 😉. Y si, todo es momentáneo, en este caso el escribir, pero si sigo será más adelante y, seguramente, en distinto medio.

      Mil besos !! Y gracias !!

      Responder

  20. neswina00
    Nov 04, 2014 @ 18:12:21

    Nunca he comentado (o igual si, no recuerdo xD), básicamente porque nunca se si un comentario mio sería útil o aportaría algo.
    Pero he aprendido mucho contigo, y da penita que cierres esto, pero la vida sigue e instagram es mas rápido.

    Muchas gracias por compartir tus experiencias y que los demas aprendamos ^^

    Responder

  21. N
    Nov 04, 2014 @ 18:15:15

    Hola Nuria,
    Una fiel seguidora en las sombras (no he comentado nunca :S) que se decide a escribirte para darte las gracias por todos tus posts! Descubrí tu blog un día hace unos cuantos años y me enganche, como algunos ya han comentado me encanta tu forma sencilla y amena de contarnos cosas, y al final te he cogido cariño, y siempre te leo. 😉
    Seguiré tus aventuras en instagram.

    Un beso.

    Responder

  22. Ricard Torres
    Nov 04, 2014 @ 18:40:15

    ¡Hasta pronto! 😉

    Responder

  23. Greysessed (@PeRdIdA2)
    Nov 04, 2014 @ 18:42:43

    Hosti Núria… Et diria que me n’alegro si tancar-lo és el que et fa felç, però mentiria… 😛 Com el trobaré a faltar!!!! Està clar que seguirem sabent per IG, Twitter, etc. però no serà el mateix… ainsss…. quina llàstima!!!! T_T
    En fi, a gaudir el màxim del temps ara!
    Una abraçada!

    Responder

  24. Núria
    Nov 04, 2014 @ 18:43:03

    Oh! Vaya noticia! No me lo esperaba. Creo que descubrí tu blog hace unos 2 años y me suscribí. Leer tus entradas sobre el día a día y pequeñas experiencias era de lo mejor del día, una ventana a experiencias que yo nunca he vivido y que de alguna forma me han enriquecido y entretenido. Si tienes que hacer entradas sacando tiempo de donde no lo hay, y en momentos donde a lo mejor no hay ganas ni inspiración, mejor que no lo hagas y disfrutes de la vida y de los momentos con los tuyos. La verdad es que me alegra fer que tienes tu familia y el parón del blog sólo puede ser una mejora en tu calidad de vida, te seguiré en Instagram. Que seas muy feliz!

    Responder

  25. Marc
    Nov 04, 2014 @ 18:48:26

    Hola Nuria

    Te entiendo perfectamente ya que yo llevo un tiempo igual con mi blog y aunque de momento lo mantengo escribo cuando puedo y me apetece.

    Un placer haberte leído durante este tiempo y que a través de nuestros blogs nos hayamos podido conocer. Te seguiré leyendo y viendo por Instagram y si algún día decides volver a escribir allí estaré para leerte.

    Un abrazo!

    Responder

  26. Alysu
    Nov 04, 2014 @ 19:50:39

    ¡Holaaa Nùria!

    Nueva etapa, ¡y nuevos medios! Gracias por todos estos años, ¡un placer leerte por aquí! Y más placer aún seguir haciéndolo por otros lados, ¡un besazo enooorme! #tobecontinued #showmustgoon 😉 ¡¡¡GRACIAS!!!

    Responder

  27. Pau
    Nov 04, 2014 @ 21:08:18

    Bueno, ya te lo dije por FB. Entiendo tu decisión, aunque me da pena que se vaya uno de los clásicos.

    Seguro que nos seguimos por otros canales, pues para mí sois casi como de la familia,

    Petons!!!!

    Responder

  28. Aroa
    Nov 04, 2014 @ 22:37:18

    Ohh!!!! que penita!!! te sigo desde hace mucho tiempo, y aunque apenas he comentado alguna que otra entrada, te leo siempre. Eres una persona a la que idolatrar porque me encanta tu caracter, la manera que tienes de contar las cosas, tu sencillez y naturalidad. Me gusta leerte ya que me ilusiona saber cosas de mi amado Japón y leerte a ti que tienes la suerte de poder vivir en ese maravilloso pais….Siempre hablo de ti, en casa, pongo ejemplos de cosas de tu dia a dia, le explico a mi marido y me doy cuenta que lo hago con tanta naturalidad como si te conociese de toda la vida, como si hablara de una amiga.

    Me alegro de que el cierre sea para bien y que seas tan feliz. Si es para bien no hay que estar triste, pero me faltará ese post, la alegria de ver en hotmail un correo con una actualización tuya :D. Te sigo también en Instagram y aunque no te puedo comentar (me hice una cta para movil y en el pc no me deja, pero lo solucionaré…) sé que por lo menos seguiré vuestras hazañas por esta via. Un fuerte abrazo a todos (amo tu familia, sois una familia preciosa) y a seguir felices para siempre!!!!

    Un petó desde Barcelona!!!!!

    Responder

    • Nuria
      Nov 05, 2014 @ 00:07:54

      Mil gracias pero para nada soy idolatable, que, como todos, mis defectos tengo 😉.

      Muchas gracias a ti y a ver si se soluciona lo de poder comentar en IG.

      Un abrazo !!

      Responder

  29. Selena
    Nov 04, 2014 @ 23:56:56

    Llevo leyendo tu blog desde hace casi dos años y nunca me había animado a comentar. Hoy sí lo hago para desearte la mayor felicidad junto a tu familia y agradecerte el tiempo que has dedicado a acercarnos Japón y a permitirnos echar un vistazo en tu vida. Muchas gracias y espero volver a leerte algún día.

    Responder

  30. Merkades
    Nov 05, 2014 @ 00:21:55

    Me da mucha pena!!!
    Yo te he pillado al final, pero me parecía todo muy interesante!!!! (Aunque apenas he escrito comentarios)
    Por suerte te sigo tambien en Instagram, así que nos veremos por allí.
    Mucho ánimo!!!

    Responder

  31. Fabian
    Nov 05, 2014 @ 00:47:19

    Nuria,

    Muchas gracias por todas estas historias tan interesantes, divertidas, a veces también tristes – siempre vale la pena leer.

    Te seguí por mucho tiempo ya y aunque creo que nunca te he dejado un comentario, siempre me sentía contigo.

    Entiendo tus razones y sin embargo estoy algo triste.

    Pero entonces ahora te deseo todo lo mejor para tí y tu familia y que nos veamos otra vez en algún momento en el amplio mundo del internet.

    Con saludos alemanes desde mi hogar en México,
    Fabian

    Responder

    • Nuria
      Nov 05, 2014 @ 06:56:48

      Muchísimas gracias, Fabian, por leerme y compartir sentimientos durante todo este tiempo.

      Internet es grande pero, como el Mundo, a la vez es pequeño.

      Un abrazo !!

      Responder

  32. coca
    Nov 05, 2014 @ 02:23:49

    Nos seguiremos leyendo!! Ya me balconearon por ahi, ja, ja, ja.

    Responder

  33. Claudia
    Nov 05, 2014 @ 02:27:12

    Buuuuu que penita, te seguia con bastante regularidad. Cada día me gustaba revisar si habia novedades tuyas, de los peques… en general de la familia. Me senti «parte de». Por la diferencia horaria, aquí en Perú leia tus posts en mis pausas laborales (me alegraban el día!!!). Espero que cuando tengas un tiempito, puedas postear algo para saber que todos ustedes estan bien. Mucha felicidad y bendiciones para ti y tu linda familia. Se les echará de menos en el cyberespacio. Espero algún día, que viaje a Japón, conocerte (y avisarte con tiempo). Lo mejor para ustedes siempre. Besos desde Perú!!!

    Responder

  34. sofia fuentes
    Nov 05, 2014 @ 03:27:11

    Que trise, pero la familia es lo primero…Que Dios te bendiga.

    Responder

  35. Shakoba
    Nov 05, 2014 @ 04:47:20

    Hola Núria,

    Crec que no he escrit mai però fa molt de temps que et llegeixo. Em sap molt greu que no continuis amb el bloc i trobaré a faltar les coses que expliques. També m’agrada veure les fotografies i els comentaris que penges a Instagram, però enyoraré llegir-te.

    Qué vagi molt bé. Una abraçada.

    Responder

  36. Nebadon
    Nov 05, 2014 @ 07:15:19

    Es la primera vez que escribo, pero llevo leyéndote desde hace un montón de tiempo. Cuando descubrí tu blog, me lo leí entero desde el principio, y me ha gustado mucho seguir tus andanzas y compartir tus anécdotas.

    Me alegro de que cierres el blog con alegría. No todo es para siempre y la vida cambia!!

    Sé muy feliz con tus dos monstruitos y con Hideo!!

    Responder

  37. David
    Nov 05, 2014 @ 07:19:35

    Nuria, te echaré de menos en silencio, como te leía. ¡Un abrazo y hasta siempre!

    Responder

  38. Patricia
    Nov 05, 2014 @ 10:18:18

    No se te olvidará nunca guapa! Espero poder leerte en un futuro. Hasta siempre!

    Responder

  39. nictekono
    Nov 05, 2014 @ 21:16:14

    Gracias por tu tiempo.

    Responder

  40. Rosa
    Nov 06, 2014 @ 01:24:30

    Gracias a ti, te descubrí cuando el sunami en Japón y desde entonces he seguido tu día a día, la ilusión de tu embarazo y el nacimiento de tu hijo. Te encontraré a faltar. Sólo desearte mucha suerte y felicidad. Un fuerte abrazo.

    Responder

  41. Javichu
    Nov 06, 2014 @ 18:08:28

    Leo tu blog desde hace ya unos cuantos años y me ha entristecido leer que lo dejas. No es tristeza porque no vayas a estar bien, porque ya comentas que estás muy feliz y es más cuestión de tiempo y dedicación. Es tristeza de no poder entrar a ver las historias nuevas, saber que es lo que sucede en la otra parte del mundo o como te va la vida.

    Espero seguir teniendo contacto de alguna manera.

    Muchas gracias por todo el tiempo dedicado y un abrazo enorme.

    Responder

    • Nuria
      Nov 06, 2014 @ 19:51:15

      Muchas gracias, Javichu !! Las historias continuarán, eso seguro. Si tienes oportunidad échale un vistazo de vez en cuando a Trumbl o Instagram. Allí seguiré yo 😉

      Un abrazo !!!

      Responder

  42. Begonya Sasurai
    Nov 06, 2014 @ 19:44:30

    Buenas Núria, yo también soy de las que escribía de uvas a peras aunque te sigo desde cuando empezaste este blog. Aunque me da mucha pena, después de tantos años el echo de no volver a leerte por aquí, me alegra que lo dejes tan llena de felicidad. (Te sigo ya por Ttwitter e Instagram, solo que ahora tendré que prestarles más atención)
    Lo único que os deseo a ti y a tu familia es que seáis completamente felices, Gracias por haber compartido pedacitos de tu vida con nosotros por estos años. Cuidaos mucho!

    Responder

  43. Ms_Gpe
    Nov 07, 2014 @ 00:47:48

    Hola Nuria, te voy a extrañar mucho…mucha suerte en todo y espero volverte a leer en el futuro. 🙂

    Responder

  44. Paprika
    Nov 07, 2014 @ 02:23:49

    Hola Núria,

    Tu blog ha sido maravilloso en muchos aspectos, en lo personal me permitió conocer Japón desde tu punto de vista, el cual siempre me ha parecido muy neutral, lo que se agradece.
    ¡Cuántas cosas vivimos todos junto a ti!
    Seguimos en contacto en Instagram, mil besos y abrazos,

    Responder

  45. Jaiem
    Nov 07, 2014 @ 02:43:50

    Hola Nuria
    Te acabo casi de conocer y ya tengo que despedirme. No me gustan las despedidas, pero te comprendo. Gracias por haber compartido una parte de tu vida con nosotros, es como haber andado juntos un trozo del camino y fue muy grato.
    Una abraçada i fins sempre

    Responder

  46. yumedani
    Nov 07, 2014 @ 13:21:26

    Gracias por todo lo compartido Nuria te he seguido por casi cuatro años y siempre esperaba leer ti blog, desde el otro lado del mundo te digo hasta pronto.

    Responder

  47. yisu07
    Nov 12, 2014 @ 05:13:51

    Te deseo lo mejor Nuria, gracias por haber compartido tanto con nosotros tus fieles lectores, exito en todo 😉

    Responder

  48. Aneu
    Dic 31, 2014 @ 21:05:49

    Aunque sea un poco tarde no quería despedir el año sin desearte ¡mucha suerte!

    Tu blog nos acercaba a un Japón más personal, aquel que no sale en las guías, y des de aquí hemos aprendido muchas cositas interesantes gracias a ti.
    Aunque no actualices, esperamos poder seguir consultando tu blog y echando unas risillas con vuestras aventuras pasadas, e incluso recolectando información por si algún día vuelvo al extraordinario Nihon que en el pasado nos acogió de maravilla.

    Muuuy buena suerte en tu vida Núria y que sigas disfrutando y sorprendiéndote a diario con Yuna y Sora.

    Una forta abraçada!

    Responder

  49. Yas
    Jun 02, 2015 @ 00:59:02

    Bona tarda Núria i família!

    Hace 6 meses, después de una no muy buena etapa en mi vida, y por medio de Nora, encontré tu blog y fué como un soplo de aire fresco para mi, ya sabía que lo habías cerrado, que vivías en japón, que te habias casado, que tenías dos hijos maravillosos y un marido estupendo, ya que tus primera páginas así lo dejan ver, pero no quise saber de vosotros de presente a pasado, sino al revés, y en estos meses me he leido todo tu blog y tus aventuras de pasado a presente, solo decirte que me encantais, que me encanta tu forma de ver el mundo, de explicarlo, de hacernos participes de tu vida, y que durante este tiempo lo he disfrutado muchisimo así como el blog de Nora de donde soy asidua desde hace muchisimos años.

    Es posible que ya no leas este mensajes, pero quería dejar constancia de lo mucho que me has ayudado a recuperarme y a volver a reir e imaginar. Te sigo por instagram, y siempre veras un like, porque tus fotos me encantan!

    Una abraçada enoooorme i molts petonets desde Barcelona a tothom!

    Yas

    Responder

    • Nuria
      Jun 02, 2015 @ 01:58:42

      Moltes gràcies, Yas !
      El blog hace meses que cerró pero aún tiene una pequeña ventanita entreabierta 😉. Me alegra mucho haberte arrancado alguna risa y hacer volar tu imaginación, y desde aquí te digo que las cosas malas pasan, siempre pasan. Mucho ánimo !!
      Gracias por leerme (qué paciencia !!) y por todos tus likes de Instagram.
      Una abraçada molt gran !!

      Responder

      • Yas
        Jun 02, 2015 @ 03:25:49

        Moltes gràcies per les teves paraules i per haver-te molestat a contestar (i tan ràpid!!) Tan de bo aquesta finestreta entreoberta s’obri de bat a bat i tornem a poder gaudir llegin-te i sabent més de vosaltres i d’aquest pais maravellós.

        Una forta abraçada pels quatre! Dewa mata, dōmo arigatō!

        Responder

  50. Esther
    Dic 03, 2015 @ 19:18:33

    Una pena descubrirte cuando ya no estás. Aunque no sé de qué modo te he descubierto vía IG, así que te sigo por allí. Saludos.

    Responder

Tienes alguna cosa a comentar?? Adelante !!!